beni bulduğunda ben yorgun, bir daha olmaz diye düşünür bir haldeydim. çok fırtınalı ilişkiler atlatmıştım. içimde kocaman boşluklar açılmıştı ve inanmıyordum bir daha mutlu olabileceğime.. o kadar inandırdı ki beni gitmeyeceğine, cidden koydu be..
ben, o inanmayan insan çocuk gibi olmuştu. mecnun derlerya hani. mecnun etti beni. dediğim gibi çok kıskanıldı aşkımız.. tutku vardı. şehvet, aşk, kin, entrika, nefret. çok dalgalı zamanlarımız oldu. defalarca çekip gittiğim, onun çekip gittiği, birbirimize sana köpek gibi aşığım dediğimiz zamanlar oldu. böyle zamanların ardından daha şehvetli olurdu sevişmelerimiz..
hayatımda son olduğunu düşünüyordum. normal zamanlarda çok ehli bir insanımdır. Odamdaki eşyalarım yarısı ona aitti veya hediyelerdi.
iki yıl sürdü. bir gece gitmek istedi ve gitti. soğumuştu, sıkılmıştı. hiç engel olmadım gitmesine. birşeyler bitmişti, biliyordum. imkan yoktu eskisi gibi olmasının. o gitti, bir kelime bile etmedim.
kıskanılan ilişkinin ardından kalanlar güvensiz paranoyak ve bağlanamayan bir ben, nereye kaldıracağımı bilemediğim eşyaları, boynu bükük onlarca hayal ve yüzlerce fotoğrafımız kaldı. bir insana acı vermek isteseniz daha fazlasını yapamazsınız.
ben seninle uyanmayı sevmiştim. yorgun gözlerimin son kez seni görmesini.. ne hayallerimiz vardı be. şehirlerarası yolculuklar yapacaktık hani? phasiliste denize girecektik? hiç bilmediğimiz bir balıkçıda balığımızı yiyecektik. ne hayallerimiz vardı.. mutlu olursun hep umarım.
