sizin hiç midyeniz öldü mü?
bak benim öldü, bir denizdim hunharcasına kabaran yosunları döven dalgamla,
bakteri salardım sirkülasyonla kıyılara,
çekerdi midyeler temizlerdi,
her şeyimdi benim onlar, kabak lifim gibi, el sabunum gibi..
bir gün bir bakarım bir komprosörle dalışa gelmiş bir kaç gemi..
midye toplayacaklarmış güyâ, limonlayıp satacaklarmış..
ulan dedim içimden, bok yer bu insan oğlu ben pislik atarım o toplarda, çöp kutusunu yer resmen denizimin..
sonra bırak dedim okyanus sırtı hırçınlaşma bu denli bok yesede akıllanmaz bu beşeri...
atlantiğe sordum, pasifiğe sordum, hinte sordum, sizin hiç midyeniz öldü mü?
güldüler, sükût ettiler..
döndüm dalgama bakarcasına, boku onlara lokum gibi uğurlarcasına.
