Artık çıkmıyorum istiklale
Sabah fatma hanım uyandırıyor
Helva ekmek çay bana onlar bakıyor
Odanın hali perişan ben perişan
Kimse yok işime karışan
Ara sıra balkona çıkıyorum
Fesleğenler kuruduğunda ocaktı
Ben baharı bekliyorum
Ne olduğunu bilemedim
Bir umudum var hala
Gözüm şişelere takılyor
Becerebilseydim ne ala
Bu günlerde böyleyim ben
Yas denen şiirdeyim
Bir köşede gülüşün var
Sırtımda kanlı bıçağın
Hiç bir zaman duyamayacağın
Duysanda anlayamayacağın
Bir çığlıkta sana birikiyorum
