'en' ifadesinin fazlalık olduğu, çaresizlik anları.
çünkü her çaresizlik kendi anında 'en'dir.
gecenin dördünde tek başıma hastaneye gitmek zorunda olduğum an, çaresizliğimi tarif etmem mümkün değildi.
oysa bundan dört yıl önce anneannemin kalbinin durduğu haberini aldığımda yaşadığım çaresizlik belki de 'en'di.
annem beyin kanaması geçirip yoğun bakıma kaldırıldığında rahmetli anneannemle yaşadığımız çaresizlik de anlatılır gibi değildi.
şimdi, boşanma evresinde bir kadın olarak, içinde bulunduğumuz toplumun şahsıma hazırladığı çaresizlikse kendi adıma yaşadıklarımın belki de en üst seviyesi.
