çeşitli sebeplerle * uçağa binmekte sıkıntı yaşayan biriyim.
uzun süren otobüs yolculukları yaparım yıllardır.
bu yolculuklar süresince önüm arkam sağım solum sobe misali etrafta bulunan kimseyle konuşmamayı tercih ederim.
evet, belki bir gün yanınızda oturan ve soğuk nevale dediğiniz kişi bendim.
hatta konuşmaya çalışan insanların çabalarını "restini gördüm ve susmayı artırıyorum" diyerek görmezden gelirim.
bazen de kulaklık takarım bir şey dinlemesem bile.
yine bu yolculuklardan birinde yanımdaki kızın durup dururken bende panik atak var demesi üzerine, susma hakkımı kullanamadım.
biraz rahatlatmak amacıyla kısa sürer niyetiyle konuşmaya başladım.
5 saat süren ve hiç aralıksız devam eden bir konuşma oldu. gecenin bir vaktidir insanlar rahatsız olur diye düşünmedim, yıllarca ben milletten rahatsız oldum bu sefer sıra bende dedim sadece.
benim hislerimi, benim hayatımı farklı değişkenlerle de olsa yaşamış bir insandı karşımdaki.
başladığım cümleleri aklımdan geçtiği gibi tamamlayan.
kurduğu cümleleri ona söyleten duyguları yakından tanıdığım bir insan.
hayatım boyunca beni anlayabileceğini sandığım kimseyle ne yazık ki karşılaşamadım.
karşılaştığımı sandığım insanlar -cinsiyet farketmez- , benim aradığımı bulamayacağıma olan inancımı artırmaktan başka bir işe yaramadılar maalesef.
ilk defa yolun bitmesine üzüldüm. adını bilmiyorum ama bulmak da zor değil.
hayatta benim gibi insanlar da varmış dedirtti ya bana o yetti.
