Ayyaş iblis her sabah bir kadeh kırmızı şarap eşliğinde sayıklar saçmalamalarını. Ben, der hala etrafına toplanan 77 oğluna, bir zamanlar en sevgili kuluydum Allahın! Meleklerden hiçbirisi hizmetimle yarışamazdı! Cennet önümde yemyeşil bir mısra gibi uzanırdı ve elbette arûzdu hurilerin o yürek çatlatan bakışları! Bir gün, daha tan ağarmadan getirdi zebanilerden biri o kara haberi. Deniz dedi, Sus! dedim, Sus anladım her şeyi, anladım küfre dönecek artık kıblemin istikameti! Ve o gün bugündür, dudaklarıma değen kevser değil, bu lanet köpeköldürendir. Evet, insanın yaradılışı ilk habercisiydi Denizin doğumunun ve ilk habercisiydi Denizin doğumu inkârımın ve isyanımın!
Sen; hiç olmadığını bile bile peşinden koştuğum bir tanrıça müsvettesi! Kirpiklerinde şeytan kahkahası getirirdin hep yanıma gelirken,bir de cinayete yatkın intihar süsü gözbebeklerinde. Yüzünde masumiyetin son sınırını andıran bir tebessüm gizlerdin. Ne zaman gelse hayalin karanlık odama, dolunayın gölgesine vuran ölümcül melankoli, boğardı beni sığındığım her masalda!
ölümle yaşam arasındaki ince çizgi gibi net ve pürüzsüz bir çizgiye sahip yazar, sözlüğün bana bahşedip, nasılsa değeri hiç kaybolmayan, nadir insanlardan birisi, bu yazı öylesine armağanımdır, inşallah kabul eder.
edit: seri eksi oy veren ibne keraneye düşmüş, yerine bir takım malum ekibin nöbetci ibneleri gelmiş sanırım, nöbetci ibnelere selam, durmak yok, yola devam.
