sevgiliye dair ahkam kesecek yer yüzündeki son insan olabilirim. ilişki özürlüsü, geçmiş bağımlısı, kendi filminde figüran olabilirim. esas adam/esas kız olamamış olabilirim. ama bu konu hakkında diyecek bi çift lafım var beyim! *
zamanla sevgiliye benzemek diye bir gerçek var. aslında başlık kendi içinde tanım içeriyor uzun uzadıya bunun neyini anlatayım onu da bilemedim. her sevgiliye benzemiyor ama insan. her sevgilide farklı bir \'sen\' oluyorsun çünkü. bazal özellikler değişmemekle birlikte, her yeni kişide kendindeki yeni bir özelliği fark ediyorsun. neler yapabileceğini, ne kadar sevebileceğini, kıskanabileceğini keşfediyorsun.
ama her sevgilinin yeri aynı ya da kalıcı olmuyor. bazı adamlar tanıyorum, eski sevgililerini saymaya çalıştıklarında isimlerini hatırlayamıyor. hayatta bu kadar tüketmeli miyiz her şeyi, o ayrı bir başlık konusu olur. bu arada ben ne ara konuyu \'eski sevgili\'ye bağladım, o da enteresan. neyse sevgili okuyucu, topluyorum. farkındaysan 4 paragraf yazdım, hala başlığı tanımlamış değilim. biriyle birlikte belirli bir zaman geçirdikten sonra, o belirli zamanın süresi nedir onu net bilemiyorum ama, bir kaç yıldan sonra ona benzemeye başlıyor insan. tepkilerin benziyor. düşünce yapın benziyor. bazen de, nadiren ama, çok aşıksan - ki çok aşık olman elzem bir konu- çok zaman geçirmesen de birlikte aşık olduğun kişiye benziyorsun. aynaya bakar gibi ona baktığından mıdır nedir, huyun, tepkilerin benziyor.
misal hayatına giren bir kadınla/adamla mutlu yaşamayı, küçük olaylarla mutlu olmayı öğrenebilirken, bir diğeriyle depresyonu alışkanlık edinebiliyorsun.
