içinden gelmediği ve mesleğini sevmediğini halde zorunluluktan öğretmenlik yapanlar için geçerliliği olabilecek bir durumdur.
çünkü öğretmenlik, gerçekten idealist bir kişilik ve mesleğine aşık olmayı gerektirir. insanları sevmelisiniz en başta. bir şeyleri öğretmekten büyük keyif almalısınız...
öğretmenlerin kalitesizliği de sadece öğretmenlere atfedilecek bir durum değildir; genel bir sistem sorunudur esasında.
kişiler, doğrudan işe atılıp para kazanabileceği bir bölümü okuyup mesleğini icra etme derdindeler. yani 'ben bu mesleğe uygun muyum acaba' diye düşünme durumu yoktur. 'işini yap paranı kazan, sırtını devlete daya' biçiminde bir bakış vardır toplum genelinde. e bir de iş bulma, sosyal statü, sosyal güvenlik meselesi de ülkedeki büyük sorunlar olunca aslında başka bir şeyi çok daha iyi yapacak kişiler öğretmenliği seçerek hem kendilerini heba etmekte, hem de öğrencilere yazık etmektedirler.
hiç bir iş yapmadığı savı çok acımasız ve ağır bir eleştiri. her insandan, her kitaptan, her öğretmenden öğrenilecek şeyler mutlaka vardır; yeter ki öğrenmeye hevesli olalım. türk öğrenci yapısı da bir şeylerin kafasına zorla sokulması yönlü olunca karşılıklı memnuniyetsizlikler oluşuyor.
