diyelim ki ben tanrıyım. iyi ve kötü diye bir şey yaratmadım. lakin insanların kendi algısallıklarıyla neyin iyi, neyin kötü olacağını belirleyen içsel gücü onlara verdim. akıl ve vicdan ile bunu belirleyebilecek yeteneği, ve de kendi seçimlerini kendilerinin yapma gücünü ve bunu fark edebilme yeteneğini de verdim.
ama o fark etmedi bunları. bir türlü ortaya çkaramadı benliğini. hem kendini hem ailesini ve çevresini mutsuz etti. o halde nedir çözüm?
ona göre mutsuzluk kötü bir şey olmayabilir. ama bana göre kötü bir şey. ve günden güne zarar veriyor ise bu mutsuzluk ve de o halden çıkılamıyorsa yaşamanın ne anlamı vardır?
elbette hiç bir anlamı yoktur ve intihar edilerek her şeye son verilmelidir.
evet diyelim intihar etmeye karar verildi. bundan sonra da bir şeyler yapmak gerek. ama bu kararı verdiyseniz döneklik yapmayacaksınız ve delikanlı olacaksınız. intihardan sonra ne olabilir bunu düşünülelim.
eğer bir ceza olacaksa o da şöyledir muhtemelen;
belki intihar eden kişi farklı bir biçim ve formda yeniden dünyaya gönderilebilir. ama bu büyük ihtimalle daha kötü bir şekilde olur.
sonra ceza ile gelen beden daha iyi şeyler yapar, sonra da onu daha iyi bir şekilde gönderir, ve bu saçma düzen de böylece sürüp gider. bu risk te göze alınmalıdır tabii ki.
belki insan bir önceki bedenindeyken yaptığı kötü bir şey yüzünden bu haldedir!
o halde bunun sorumlusu ben değilim ki, bunun cefasını neden ben çekeyim?
evet, kesinlikle mutsuz bir beden yaşamına son verebilmelidir.
ama hemen yapmamalıdır tabii. önce sonuna kadar çabalamalı ve hâla bir şey gelişmemişse ve mutsuz ise her şeye bu şekilde bir son vermelidir.
hatta yaşama ihtimali zayıf olanlara tanınan ötenezi hakkı daha yaygın ve geçerli bir duruma getirilmelidir. hatta devlet bununla ilgili bir birim kurmalı ve her yıl, örneğin yılın son günü intihar etmek isteyen insanları alıp yok etmelidir.
ama tabii önce ruhsal durumunun bozuk olmadığı ve bu kararı bilinçli bir şekilde verdiği de teyit edilmelidir.
ve hatta dünyadaki açlığı, yoksulluğu kökten bitirmenin en mantıklı yolu da budur. her 10 yılda bir dünyadaki yaşam standardı belli bir ölçünün altında olan insanlar toplu olarak imha edilmeli ve dünyanın tarihi yeniden yazılmaya başlanmalıdır.
