sadece şansına belki iyi insan denk gelirse diye evlenmekten başka çare bırakmayan gerçektir. çevremize baktığımızda kimsenin kimseyi çok çok uzun yıllar geçirmeden tanımanın, imkansız olduğunu biliriz. mesela; üniversitede kucaktan inmemiş bir kız, okul bittikten sonra türban bağlarsa, namuslu müslüman sıfatı altında alakası olmadığı bir eş bulabilir. evlendiği kişiden çok daha iyi tanıdığım, bütün iğrençliklerini, pisliklerini gördüğüm bir çok insanı, eşi hiçbir zaman benim kadar iyi tanıyamayacak be arkadaş. birbirinden önce ne yaşadığını, neler yaptığını bilmeyen iki insanın, hayatının geri kalanını beraber iplemesi ne kadar samimi olabilir?
