Durup düşündüğüm her andır. Yatarım, yastıkla kafamı desteklerim tavana doğru bakarak şunları düşünürüm;
Biz ne yaptık? Ilkokulda daha iyi bir liseye gitmek için çalıştık. Iyi de daha iyi bir lise kime göre iyi? Daha yüksek puan alanlar orayı tercih etti diye mi iyi? Öyle olsun. Sistem bunu istiyorsa öyle olsun. Sonra ne oldu? Lisede daha iyi notlar icin çalıştık. Ama neden? Ne işimize yarayacaktı? Daha sonra üniversite sinavina çalıştık. Iyi de neden? Anlamıyorum geri dönüp bakınca niye yaptık ki bunları? Daha sonra üniversitede okuyup meslek sahibi olmaya çalıştık. Ve bir şeyleri anlamaya başladık. Amaç paraydı. Sadece para, daha çok para. Asıl soru burada geliyordu. Iyi de neden? Para ne işime yarayacak? Onun da cevabını düşündüm. Yıllardır dünyada en üstün ırk biziz diyerek dolaşıyoruz. Ilk insanlar ne yapıyorlardı? Toplayıcılık avcılık, daha sonraları çiftçilik vs. Peki bizim bu modern toplumdaki rolümüz neydi? Sadece tuketicilik. Sadece bu. Iste neden para sorusunun cevabı da bu. Toplumun bize verdiği rolü en iyi şekilde oynamaya çalışıyoruz. Yok ama olmuyor yine düşünüyorum. Neden? Neden bu rolü oynarak zaman gecireyim? Hayatım zaten kısa bir de istemediğim şeyleri neden yapayım? Sonra tekrar bir soru. Ne istiyorum ki? Benim id kimliğim neyi arzuluyor? Bunun cevabını bulup onu uygulamaliyim. Para kazanıp ev almak araba almak en iyi yemekleri yemek en iyi markalardan giyinmek hizmetcilerimin olması vs. Bunlar beni mutlu etmez, beni mutlu edebilecek yegane şey duygulardir. Bunlar için de sadece istediğim şeyleri yapmam lazım. O zaman geriye sadece şu soru kalıyor. Sonunda öleceksem neden?
