Evlenen bütün arkadaşlarıma ayar oluyorum. Evet hepsine ulan düne kadar beraber içip beraber sıçıyorduk, sarhoş olup rezil oluyorduk. O yüzüğü takınca hepiniz ev hanımı oldunuz. Etrafımda hiç arkadaş kalmadı, resmen rakı masasında hesabı ödemek için sona kalan adam gibi oldum. Çok yalnızım sözlük. Insanların bu kadar çabuk değişmesi beni rahatsız ediyor. Anlam veremiyorum hiç birşeye. Ben hala yalnızım üstelik. Evlenme kaygım yok diye kendimi kandırıyorum. Aslında var yaş geldi geçiyor ben hala aynı noktada. Bir masa var sürekli içiyorum mekan degisiyor içtiğim adamlar degisiyor, ben aynı yerde hala içiyorum. Kendimden sıkıldım, sıkıldıkça daha çok içmeye başladım. Hayatımın amına koydum, battım, çıktım, debelendim hala akillanmadim. Nereye kadar gideceğim bilmiyorum. Ne zamana kadar bu rahatlıkla gideceğim bilmiyorum. Ne zamana kadar uğur beni sev beni bırakma diyeceğim bilmiyorum. Üzerimde orantısız bir baskı var altından kalkamıyorum. Çok rahatsızım artık o küçük antidepresanlar beni idare etmiyor. Sigara bırakma içki bırakma terapileri hiç işe yaramıyor. Kafamın içinde sesler var susturamıyorum. Insanlara yalan söylemekten bıktım. Çok içmiş olmama rağmen hayır bugün hiç icmedim demekten bıktım. Içki kokusunu bastırmak için cignedigim naneli vivident ten nefret ediyorum. Sigara kokusunu bastirmak için kullandığım parfümden nefret ediyorum. Aslında ben kendimden nefret ediyorum. Beni bu hale kimse getirmedi herşeyi ben kendim yaptım. Öfkeliyim. Hırsımı kimden alayım bilmiyorum. Aile ilişkilerim dahil tüm ikili ilişkilerim bok. Sevgilim benim bu dengesiz halime ne zamana kadar dayanır, fikrim yok. Birşeyler yapmam lazım ama ne bilmiyorum.
Sahi o yüzüğü taksam benim hayatım da değişir mi ?
