"heyecanımı kaybettim", "duygularımı yitirdim" gibi daha dün yerinde olan şeyleri kaybettiğini söyleyerek kaçarlar... "neden" diye sorduğunuzda ise "bilmiyorum" derler... sonra da bir "hoşçakal" ile sizi bir "piç" gibi ortada bırakırlar...
siz kucağınız da hayalleriniz, umutlarınız ve o andan itibaren artık acınızla donup kalırsınız...
öyle ya giden zaten önüne bakıyor siz gidenin arkasına...
ve değersizleşiveriyor bakılan herşey o andan itibaren... zaten "o"nla değerlenmişti ya "o" sogudu donan ise siz oldunuz...
