Takvimler milenyum'un ilk yıllarını gösteriyor, günlerden ağustosun 14'ydü. Gök kararmıştı sanki! her sabah uzak dağların, tepelerin ardından beliren güneş oradaydı fakat sanki üzerini bir balçık kaplamıştı. Günler aylar geçti, doğup batan her gün bir diğerinin tekrarı gibiydi. Takvimler bir yıl sonrası, kasım ayının başlarını gösteriyordu. Gök delindi sanki! yıldırımlar, fırtınalar ve artık altınızda bastığınız toprağı alıp götüren bir yağmur!
üzerinden yıllar geçmesine rağmen bu tufan hiç bitmedi azalmadı her geçen gün artarak sürdü.Artık sadece bastığımız toprak kayıp gitmiyor bizler de birer birer kayıp gidiyorduk. Tüm bu tufana rağmen kimilerinin yüzlerinde anlamsız bir mutluluk, kimilerinin yüzlerinde ise ölümün soğukluğunun yansıması. Yıllar bugünlerde 2014, takvimler Mayıs'ı gösteriyor tufan halen sürüyor artık birer birer kayıp gitmiyoruz bu tufan da! Onlar-yüzler halinde kaybolup gidiyoruz; Halen insanların yüzlerinde gerçeklerden habersizliğin mutluluğu var! Sanki mutlu sonu dilercesine elleri açık gökyüzüne, gözleri en yükseklerdekilerde dua ediyor.
O gün bu gündür anlam veremedim, yakın gelecekte bu tufana bu olaya ne demek isterseniz anlam vermek zor.
