bazen de insanın sadistçe bi sabotaj güdüsünden kaynaklanır ki genelde iyi giden bi ilişkiden tırsmak tabanları yağlamak , radikal kararlar almak ya da bi yere bağımlıkalıp huzura ermek gibi mutluluk verici anlarda da çıkar ortaya bu garip içgüdü. ama olmasındır. kötü bi şeydir. zaten herşeyin yolunda gittiği o an mükkemmellik anı yani sadece bize öyle görünendir. gerçekte mükemmel yoktur o yüzden o gözler mümkün olduğunca uzun süre problemlere dertlere kör olmalıdır.
