geri dönüşü olmayan bir eylemdir.
bir kadını ağlattıktan sonra, o kadına geri dönüş olamaz. onun kalbine tekrar giriş izniniz olamaz. ona dokunma, onu sevme lüksünüz olamaz.
bir kadını ağlatmak zor iştir. kadın her zaman ağlamaz. ağlarsa yastığına gömer yumuşak saçlı başını. ağlayışını güçsüzlük olarak nitelendirir. ve kimse görsün istemez güçsüzlüğünü. o an ağlıyorsa sizin yüzünüze hiç belli etmeden gülümseyebilir. erkek aptaldır. aptal erkek anlamaz gözlerdeki o buğuyu ve hüznü. yemeğini yemeğe koyulur. yapacak işlerini yapar ve yatar. kadın mutsuzluğun pençesinde her şeyi idare etmeye çalışır. tüm dünyanın yükünü taşımak zorundaymışçasına...
ve bir gün, kadın sizin gözlerinizin içine bakarak ağlıyorsa, her şeyin sonu gelmiş demektir. geri dönüşü olmayan yol o vakit başlar. erkek hep pişman olandır. fakat pişmanlığın ne değeri vardır?
bir kadının rimelli kirpiklerinden, siyah bir damla yanağına süzülmüşse bir kere, kalbi kurumuş demektir. o, kalbinin acısını her yastığa başını gömerek hıçkırdığında susturamadığı gecelerin sonunda, solduğu kalbinin en karanlık yüzünü size açar.
onu kaybettiniz. bir daha asla geri kazanamayacaksınız. bir kadının ağlaması önemlidir. bir kez ağlaması değil, çok kez ağlaması...
o her şeyini vermeye hazırken, kalbini solduran bir erkek vardır karşısında.
nedendir bu dengesizlik?
neden bir erkek değer vermekten, sevmekten, bağlanmaktan bunca çekinir ve tırnağının ucuna kadar onu seven kadına sırt çevirir?
ben her mevsim bana yaslanıp ağlayan kadınlar gördüm. o kadar çoklar ki. çok fazlalar.
ne yazık ki... ne yazık ki çok fazlalar.
