peşinizden koşmaya yoruldum. çünkü dur denmedikçe durup kimseyi beklemediniz. gerçekten dinlemediniz, yarıda kalan bir sözün peşinden hiç gitmediniz. kendinizden başkasını önemsemediniz; önemsiyor-muş gibi yaptınız. bütünüyle sahteydiniz; gerçek samimiyeti görmediniz, göstermediniz. siz "siz" bile değilsiniz, "onlar"sınız aslında.
en önemlisi unutunuz, görmediniz, yok saydınız, tanımazdan geldiniz, yazıklar olsun ben sizi el yazınızdan bile tanırdım. ağacı gövdesinden tanıyamam, yaprağından bile çıkaramam ama sizi yürüyüşünüzden tanırdım. vefalarımı toprağa gömseydim tanıdık ağaçlar büyürdü. şimdi bir dal uzanmadı sizden bana.
