temeli sabır ve özleme dayalı olan 365 günlük vatani görev. az anlatayım.
sivilde yüzüne tüküreceğin ciğeri beş para etmez adamlara kolunda ve omzunda bulunan rütbelerden dolayı saygı duymak zorunda kalıyorsun. haksız yere yapılan her şeye sabrederek karşılık veriyorsun. haksızlığa karşı takıntısı olan bir insan olsan da başkasına yapılan haksızlığa karşı duramıyorsun. binbir türlü insanla karşılaşıp sohbet ederek gerçek dünyanın ne olduğunu görebiliyorsun. susarak, sabrederek, yumruklarını sıkıp içinden tonlarca küfrederek ve en sevdiklerini en yakınında arayıp da bulamayarak adam oluyorsun. kıymet biliyorsun.
bi insan halıya basmayı özler mi? ben özlemişim. izine gidip eve ilk adımımı attığımda anladım. aç kaldığımda yediğim şeylerin sivildeyken yüzüne bakmazdım, burda onları bilfiil her gün arıyorum ve yiyorum. insanların dertlerine ortak olmaya çalışıp onların bir gece olsun huzurlu uyumasını isteyecek kadar vicdanının olduğunu anlıyorsun.
en kötüsü özlemek. özlediğin insanları yanında aradığın zor zamanlarda ise kimseyi bulamamak. adam eden şey tam da bu.
