metafizik zeka yetmezliği ile cereyan edebilecek bir düşünce olabilir. olmayabilir de. gelecek geçmiş gibi zamansal mevzular insan için geçerli olan şeylerdir. bu şartlar altında zamansızlık ve mekansızlık gibi düşünme boyutunda olamayacağğımızdan zatını kavvrayamayacağımız, ayrıca allah'ın insanla iletişim kurarken anakronik ve alegorik bir dil kullanarak onun algı dünyasına indirgeyerek bazı şeyleri anlattığını iyi kavramamız gerekli. yani benim de farz edilen allah kadar aklım var onunla bir empati yapayım bakışı iletişim engeline takılır. korkmak, insanın her şeye aklının yetmeyecebileceği ve acziyetin farkına varışa karşı kompleks geliştirmemek önemli. insanın kendi sınırını bilmesi insanı güçlü kılar. her konuda olduğu gibi bu konuda da bu böyledir. bir anlam var, iyilik ve kötülük var zıtlıkla bilme var ortada. her şey zıddıyla mı kaimdir denirdi öyle işte. ölüm olmadan yaşam tanımlanmaz. bunlar derin mevzular. ateizmin teolojik anlayışı ise zihnin ve kalbin bu konulara yorulmasına karşı inkarı çabucak benimsemeye olan yatkınlığıdır.
sınırsız özgürlük ve nihai adaleti sağlamakla ilgili mümkün alem bu olabilir. daha iyisinde başka alemlerde başka fantezilerle ateist ideal teolojisini kursun madem. kanat olmadan uçmak, konuşmadan anlaşabilmek, başka fizik kuralları,i başka mümkün alem tasavvuru ile çık işte ateist işin içinden. ya da maddeye bağımlı kal.
biliyor, ama her şeyi yapan biziz klasik cevabı zaten bunun. var olmaya karşı duruşu da içinde barındırıyror bu soru. gizli depresif fikriyatlar. anlamsızlık, ah kıvranışlar. zor olan sarp yokuşa tırmanmak.
