hani evinin köşesinde bir çiçekçi vardı,
seni sordu bu sabah,
burda yok dedim,selam söyledi.
dolaştım senin sokağını,geçtiğimiz caddeleri.
parkta oturdum biraz uzaktan baktım evine.
sen yoktun içinde ama olsun,sen vardın orda.
Ne dar sokaklar ne boş duraklar
Seni unutmama yardım etti.
olsun.
uzun zamandır ne bir şarkı içime bu kadar dokunmuştu,
ne içimi bu kadar acıtmıştı,
ne de dinlerken böylece gözüm dolmuştu.
biliyorum hiç bir zaman sevmedin beni,
biliyorum hep içinde biri vardı uğurlayamadığın,
sen bana küçük bir elveda dedin ama,
ama benim içimdeki büyük aşkı bitirilebilir mi sandın?
bazen bi kaldırım taşı,bazen bi sokak çalgıcısı,
yani sen istanbulsun,
sen ankarasın,
sen,
her şeysin.
