şarkı söyleyen kadınları henüz izlememiş biri olarak, bu filmi değerlendirmenin dışında tutup jin in reha erdem sinematografisindeki en zayıf film olduğunu düşünüyorum.
reha erdem in daha önceki filmlerinden alışık olduğum karekterlerin samimiyetini ve sıcaklığını bu filmde bir türlü yakalayıp, film izliyormuşum hissinden kopamadım. reha erdem filmlerinin bendeki en önemli yanı da budur. karekterler öylesine samimi, öylesine insani, öylesine bendendir ki filmi izliyormuş hissinden çıkıp yaşıyormuş hissine kapılırım. bu defa bu cevheri yakalayamamış olmam açıkcası hayel kırıklığına uğrattı beni. sonrasında bu olumsuzluğun nedeninin filmde değilde kendimde ararken şöyle bir çıkarım yaptım: ana karekterin toplum ve bireylerin genelinin bilincinde pek olumlu yer edinmemiş gerilla bir kadın olması istemesem de karaktere duygusal bir yaklaşımda bulunmamı engellemiş olabilir. bu durum bilinçaltımın film karşısında önüme çıkarmış olduğu bir engeldir belki.
bunların dışında değinmek istediğim bir diğer nokta da şu:
reha erdemin her filminde şahit olduğumuz hayvan imgelemleri bu filmde de fazlaca yer alıyor; ancak bunu yaparken sıkça efekt kullanmış ve bu da eski filmlerindeki naiflikten ve estetikten çok uzak olmasına yol açmış. reha erdemin hayvan sekanslarını ağzım açık ve kendimden geçerek izleyen biri olarak bekentilerimin altında kaldım.
son olarak, özellikle son dönemde birbirini tekrar eden sinemacılarımız arasında sinema dilindeki özgünlük ve yaratıcılık nedeniyle çok fazla değer verdiğim bir yönetmendir reha erdem. şarkı söyleyen kadınlar ı görmeyi dört gözle bekliyorum.
