Geçmişimdeki her üzüntüye, zorluğa teşekkür ediyorum bir bir.
inanmaya çalıştıgımda gözlerime yaşlar dolduruyor varlığın,
içim öyle bir yer ki
Kelebekler bir boşluk bulsam da çıksam diyor bedenimden
Ama her yerim öyle sen ki, ne ben girebiliyorum içeri,
ne de sen çıkabiliyorsun dışarı.
Sabah soğuğu ellerimi tutarken sen,
Bir teşekkür faslı daha başlıyor içimde.
Bu kadar olamaz diyorum,
Bu kadar çok böceğin hayatını kurtarmış olamam.
Tanrı katında uzaktan bir akrabanın torpilidir bu.