Çok rahat bir hayatım var, çok büyük sıkıntılarım, çok büyük dertlerim var.
Aklıma geldikçe canımı sıkan, beni mahveden meseleler var önümde. Çok rahat bir hayatım var.
En çok korktuğum, en çok sevdiğim, en çok çekindiğim, en çok yanında güvende hissettiğim insan aynı kişi.
Çok büyük dertlerim var, çok rahat bir hayatım var.
Sabah evden çıkarken göremedim, sadece kapının örtülmesiyle irkildim ve uykuma devam ettim. Uyandığımda gün yarılanmış, güneş tepeden tüm kızgınlığı ile yatağımın baş ucuna vurup gözümü alıyordu. Yorgun hissediyordum kendimi.
Çok büyük dertlerim var, çok rahat bir hayatım var.
Akşam olunca kapı çaldı, selamını verdi geçti kanepesine oturdu. Yorgundu yine, ama farkında değildi yorgunluğunun. Gün içerisinde muhatap olduğu insanlar, girdiği tüm sohbetler, verdiği tüm emekler aklında değildi, o da bunun farkında değildi.
Çok büyük dertlerim var, çok rahat bir hayatım var.
Kendi hayatının zevkini bırakmış, sorumlu olduğu insanlar mutlu olsun, rahat bir yaşam sürsün diye kendi hayatının zevkini çıkartamadan oturdu kanepeye. Yorgundu, ama farkında değildi. Dünyada başka hiçbir insanın benim için yapmayacağı bir şeyi yapıyor, benim daha iyi bir hayatım olsun diye kendi hayatının tadını çıkarma zevkinden feragat ediyordu.
Çok büyük dertlerim var, çok rahat bir hayatım var.
Bu büyük sorumluluğu alan, bu karşılığı olamayacak iyiliği karşılık beklemeden her gün usanmadan yapan biri o. Ben yapabilir miyim bunu ? O kadar güçlü müyüm ? Ertesi sabah kapının örtülmesi ile irkildim, yorgundum.
Çok büyük bir babam var, çok rahat bir hayatım var.
