aç olduğun hÂlde yarım bırakmak zorunda olduğun bir yemeğin çöpe gittiğini görmek gibi...
giderek renksizleşen, silüeti hayâllere doğru kayan bir güzelliğin, yere su damlaları gibi düşmesi ve önemsenmemesi giderek... kelimelerin yutakta kalması, boğumlanmasıdır o içerde hissedilen, taşa dönüşenler... ama "hÂl seviyorsan".
asla memnun edilemez "o"nlar. her zaman bir şeyler eksik kalır. sevmek yeri gelir suç olur. hem kim sana "sev" dedi ki? kendi kendine gelin güvey oldun belki de bunca süre. o türkiye-avrupa birliği ilişkisi istedi ya da bir süreliğine senden...
ne senle ne sensiz...
ama "sensiz" olması "senin" isteğin oldu. sevginin sanalı olmaz. her ne kadar bana "sanal"dan gelmiş olsan da.
...
diye düşündürmesi mümkün bir bakış, ister misin öküzleri bile imrendiren bir bakıştı o, sen şu Âna kadar gördüğüm en güzel trendin desem?
