yaşamayı seçmek kadar olağan bir tercih. kendi kararımız...
intihar eden insanlara saygı duymuşumdur hep. gerekçelendirme kabiliyetleri gelişmiş olduğu için. bir de cesaretleri için. çünkü kendini öldürebilecek potansiyele sahip birinden korkmak gerekir.
mesela kurt cobain, yavuz çetin, suphi kaner... bunlar büyük adamlardır. bildiğiniz manada büyük.
ilk intiharı kim neden icad etti acaba?
aşk, onur gurur? namus? hangi sebepten acaba?
dağılmış beyinleri ya da haddinden fazla uzamış boyunları ile sere serpe yatan o insanlar için şayet tanrı varsa rahmet diledim hep.
çünkü onların yaşamları güzel olmadı belki ama, ölümleri mükemmel ötesi idi.
hayata gelirken fikirleri sorulmamıştı, var olmak bilinçsizce bir şeydi onlar için. ama ölümleri, milyarca insanınkinden farklıydı.
herkes bilinci kapanıp ölüyorken onlar ise bilerek ve isteyerek öldüler.
kendilerini vurduklarında ve ya astıklarında yaklaşık 20 dakika boyunca ölüyor olmanın acısını saç diplerine kadar hissettiler.
öyle cesur insanlar ki....
dünyadaki en saygı duyulası insanlar kesinlikle intihar edenler... çünkü işe riya karıştırmadan ''ben intihar ediyorum'' mesajı atmadan birilerine, kendi başlarına öldüler...
sizleri seviyorum, yaşayan her şeyi sevmediğim kadar hem de.
