hesitate kafası çok bozukken yanında bakıcılık yaptığı hannah var. hannah henüz 11 yaşında ama hesitate'in üzgün olduğunun farkında ve sanki kendi göreviymiş gibi onu neşelendirmeye çalışıyor. evin bahçesindeler. yazı anımsatan ılık bir ilkbahar akşamı. o sırada radyoda bir şarkı başlıyor.
"...bu sevdayı kalbime gömdüm
ve sen öldün!!!!
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor;
yastayım; hiç kimse bilmiyor... "
hesitate hannah çakmasın diye uğraşsa da gözleri doluyor. **
*-bu şarkı sana eski sevgilini hatırlattığı için mi ağlıyorsun? *-sen böyle şeyleri düşünme bitanem. istersen eve girelim kitap okuyayım sana?
-ben küçüğüm ya sen paylaşmak istemezsin biliyorum ama anlatsan belki anlarım. ama asla konuşmam seninle dersen sadece dizimde ağlayabilirsin ben soru sormam.
az önceki düşüncelerinden delice utanan hesitate ufacık bir dizin sıcaklığında ağlayacak kadar aciz hissediyor kendini. bir süre ağladıktan sonra yine o ufacık ellerin verdiği destek ve moralle kendine gelip yüzünü yıkıyor.
