çocukken bulunduğumuz askeri birlikte efsanevi bir kapalı hangar vardı. içeri kimse giremezdi. anlatılan efsaneye göre kurtuluş savaşında yunanlılar gelmiş hangaya sığınan çocuklu anneler dışarı ses çıkmasın diye ağlayan bebeklerinin ağızlarını kapatmışlar ve bu esnada da farkında olmadan bebeklerini öldürmüşler. sonra bu bebeklerin ruhları geceler boyu oralarda ağlarlarmış. falan diye hikaye anlatılmıştı piç büyük abiler tarafından. sonrasında da tabi hangarın yanına gece gidiyoruz, hangara en çok yaklaşan en kahraman oluyor.
10 yaşımda falanım. altıma sıça sıça gidiyorum hangara. hiç unutmam aralık kapısından içeri baktığımda belki de 100 tane kedi gördüm. parıldıyorlardı. o anki korkumu anlatamam. hala elim ayağım titrer. sonra geri döndüğümde parlak gözlü hayaletler içerde geziyor. bebek sesleri ben içeri bakınca kesildi falan dedim. bir kahraman olarak grubumdaki lider olabildim.
