baba, benim için ilk insan. gözünde everestten daha büyük bir yapıya sahip birinin sendelediğini görmek bile deprem etkisi yaratıyor. iyi yanları o kadar çoktu ki, onun yaptığı iyiliğin, insanlığın yarısını yapabilsem bana yeter. anlaşamadığımız dönemler oldu, ona küfür bile ettim ama hepsi cehaletimin ürünüydü. o hep affetti...
böyle bir adamın hastalanıp yatağa düşüp yavaş yavaş ölmesini izlemek beni ruhen öldürebilirdi. öyle de olmadı zaten. hiç bir şey yokken ani bir kalp krizi ve ebedi aleme yolculuk...
