geçen parmaklarımı çekmeceye sıkıştırdım. sağ elimin orta parmağı ile yüzük parmağımın tırnağı gittiler. ama nasıl bir acı. o kadar acıdı ki, ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum. mecburen gülmeye başladım. tabi 3-4 dakika olmadan sanırım ağlamadığımdan olacak bayıldım. tabi sonra kendime geldim az hastaneye gittim. popoma ağrı kesici iğne yedim. biraz rahatladım ama tırnaklarımın ikisi de şu an ojeli gibi duruyor. hatta kız arkadaşıma bak tırnaklarıma ne oldu amacıyla gösterdim tırnaklarımı. onun tepkisi " aaa ne güzel olmuş", tabi ben de ağzıma geleni söyledim. "geri zekalı onlar oje değil. elimi çekmeceye sıkıştırdım" diye alınganlık yapmıştım.
küçüklüğümde yine benzer mevzu. ağaçtan düştüm. düştüğüm gibi ağlamadım. kendime geldim, ağlama falan yok. eve gittim. sonra "ben ağlamak istiyorum" deyip öyle ağlamıştım. tabi abimin ağzına maskara oldum böylece. " aennné bön eğlömek istiyouuummm."
ağlamak güzeldir. ağlamazsanız bir yeriniz şişer.
