Mutlulugum...
kucuktuk ozaman ve hayatı dahaa tanımamıstık. Canımız yandıkça bırseylerı anlamaya basladık. hep buyuyup bıseylere sahıp olmak ıstedım.aksam babam geldıgınde kapıyı acmadan para ısterdım (kendımden utandım ya la), yada annemı kızdırırdım cocuk dıye bısey yapmazdı. (sımdı 39 numaralı terlıgı var.) daha bırcok sey vardı benı mutlu eden ama sımdı yok...
