kader....
insanı,yeryüzünün en karmasık canlısını,başlatmak ve bitirmek adına yazılmıs senaryolardan ibaret...her 'yaşayış'ın her farkındalıgında ,tüyler ürperten, farkındalıgı artırdıkca ,akıl erdirilemeyen algılara ak(i)l ettiren kader... ....bedenden ruha butunlesen hissiyatların golgesinde kader.... insan psikolojisini kırılgan , muhtaç, eli açık bırakan,etrafında kimseler bırakmayan,basını göge kaldırdıgında bir damla gözyaşı süzdüren kader..
Bu gözyaşları yaşamın 'son'lugundan hiçsizliğin hiçliğine bir sitemdir ....
Ben kader deyince ;bir gözü yaşlı ceylan su içmeye iner ...derin derin bakar ....gözünden yaşlar suzulur ,dudaklarının kenarlarını ıslatır ,yanaklarını ürkekçe titretir ,kulaklarını kızartır....oluk oluk kan damlar şakaklardan yanaklara ....ay ışıgını esirgemez acır o ceylanın haline ...ay da olmasa ne yapar bu 'kaderin' ortasında kalmıs, tahmin edilmeyeni önüne getiren bu yollarda bir ceylan.....
hiç bir şeyin gizini öğrenemeyeceksin diye çığlıklar karısırken göklerde ...kızarmıs gözlerle yıdızlara seslenir ki o , hayata bağlılıgını haykırır, ama duyulur mu bilinmez ..
