Pamuk isimli kuşa durmadan çubukla işkence yapardım.
Hayır zaten kafeste kuş, o da canım benim nasıl korkardı varya. Keşke annem ben olsaydım da suratıma bir tane unutulmayacak cinsten çarpsaydım. Ama tabi öyle tuhaf bir tonda ötmeye başladığında devam etmedim ama o 2-3 dakika bile vicdan azabı sebebi.
O kuşu bile özledim sözlük, yeşil vardı bir de ama o bana çıkmak istediğini söyledi diye serbest bırakmıştım. Herkes kendi kaçtı sanıyor hâlâ.
