seytanin olmadiği bir dünyada iyilik yapmak ne kadar kolaysa olmadiği bir dünyada iyi olmak daha zordur. nedense bizim ahali 'saygi' denilen bir şeye kendini kaptirmiş ve dayatmaci olarak tutacaksin diye üzerine yürümekte hatta yaptirim uygulamaktadir.
ramazan zamanlarinda bazi lokantalarda diyelim ki öglen saatlerinde yemek yemeye kalktiğiniz vakit müesse sahibi taraindan resmen itin götüne sokulmaya calisirsiniz. burda lokanta sahibine sunu sormak lazim 'madem yemek işi yapiyorsun ve bu oruc yuzunden gelen müsterine dallamalik yapiyorsun, o zaan niye gündüz aciyorsun behey hiyarto?'
o olmaz bu olmaz gibi daltarakliklar ile iliklerimize kadar sinmiş olan köylü kurnazliğinin bu tip bu zibidiliklere sirayet edildiği cok görülmüştür. hangi tip zibidilik mi? kendi yazihanende bir kosede aportta sigara icerken bir haci hocaya ebelendiğin vakit bu büfeci islamci arkadaslar ne alakasi varsa binbir camura yatarlar, ve benim senin gibi zindikla alisveris yapmam derler. ammavelakin ayni dallama tokatladiği meblaglari unutur.
oruc tutmak bir meziyet değil iman etmenin yollarindan biridir. bunu meziyet gibi gösterenlerin aklina fikrine şaşarim. ne yani verdiğimiz fitre ve zekatlar ile hava atiyor muyuz? atiyoruz, e o halde?
zaten bu tip hava atan ve press yapan dallamalar yüzünden bir huzur ayi olmasi gereken ramazan kombocya gibi gecmektedir.
sözün özü cani kaymak isteyen yaninda manda tasir.
