en nadide vakitleri dahi sevimsiz bir iç burukluğuyla geçirmeye sebeptir. hatta öyle ki, hayatını genel olarak yüksek dozda hüzünle sürdüren insan için böylesi güzel anların daha tesirli bir can sıkıcılığı olur şüphesiz. zira, vakit gelecek ve yine anahtarı muazzam soğukluğuyla yalnızlığa çevirecek olmanın vazgeçilmez arzusu asla bırakmaz peşini. aklın hep o yalnızlıktadır.
