yok abi işi gücü bıraktım fikret'e üzülüyorun. yemek yerken, uyurken, sıçarken. her yerde.
çünkü bilirim o evlenmeden önceki yaşadığı ev gibi bir evde yaşamayı. şimdiki hayatı daha kötü gibi görünüyor. ama eskisine nazaran daha iyi. ama gene de üzülüyorum be.
en çok korktuğum da bir gün bu bennu yıldırımlar kişisiyle sokakta karşılaşırsam ne edeceğimi bilememem. bakacak o hüzünlü gözlerle, ben ne edeceğim? kaçar giderim herhalde.
insanlar zuhal olcay'a hüznün kraliçesi derler. doğrudur da. çünkü bennu yıldırımlar ne hüznün kraliçesi, ne de prensesidir. o hüznün ta kendisidir.
