sakalli hafif kel biraz tatlici tombak'a benzeyen görüntüsü ile opera ve tenor denilince akla gelen karikutur gibi adamdi. bilmiyorum dim tis tikli detone sesli hergelerin oldugu ve iki gitar bir davul ile esasta arabeskci olan ama kendilerine pink floyd havasi veren tek sesli muzikal kabizliğin tam gaz gittiği bir dönemde dev orkestralar ile muzikal zenginligin tavana vurdugu opera ile siyirabilmek ve herşeye ragmen ölümsüzlüğü kazanabilmek nasil bir duygudur. evet üst sanati kitlere sevdirebilmek avamin bayagiliğina saplanmadan bunu becerebilmek maharet ister. pavarotti istemeden de olsa bunu yapmiştir.
hiyartolugun tam gaz gittiği ziriltilarin, amina kodugumun cocuklarinin gürültülerinden ve bokluklarinin içinden sesi ve matrakliklari ile bir gökkusagi acmiştir.
devrimiz günü birlik kahramanlar daha dogrusu osuruktan kahramanlar ve tirt efsaneler devridir. ammavelakin bir efsane olabilmek için neler yapilmasini pavarotti gibi insanlar bizi gösteriyor.
fazla teferuata gerek yok günahi ve sevaplari ile kendisi insanlik bahcesinin lanetliler bölümünde olmayacaği kesindir.
