aşk ve aşk acısı üzerine yazılan şeyleri genelleyemezsin. yani oturup ilişki süresinin yarısı kadar sonra ben bu acıdan kurtulacağım diyemezsin.
yıllar önce öğrendim, insanın ayrıldığı kişiyi düşünmek ve kendini üzmek için zorladığını.
senin iraden dışında aklına geliyor evet ama kendini oyalamak, telkin etmek de senin elinde.
çivi çiviyi de her zaman sökmez. bazen eskisinin acısını yenisinden çıkarırsın. günah olur, yazık olur.
insan biraz daha düşününce, yerine başkasının gelebileceği biri için kendini çok fazla harap etmenin bir anlamı olmadığını görüyor.
evladını kaybetmiş, başka çocukları olsa da asla onun yerine koyamayacağı, üzüntüsünden her gün ölse de, öldüğü güne kadar evlat acısıyla yaşayacak bir anneyi, kardeşini kaybetmiş birini, en ihtiyacı olduğu zamanlarda anne ya da babasını kaybetmiş birini düşününce şımarıklık gibi geliyor.
