kendini beğenmişlik kendini beğenmişlikle evlenir
şişelerin dibine gemileri ben sokmadım yar
senin gözlerin avaz
kavuşmamız yakışık almaz
bir bıraksam dizgini
olmaz
bir bırakmasam yar
sorumluluğu dışarda bırakmanın sevinci
bahçedeki ağaçlardan biri
demin gene büyüdü
gözlerimde gördüm yar
nasıl düşünebileceğimi düşünüyorum
senden ayrılmayı
sensiz yürüdüm meğer yol uzun
sensiz oturdum orda yar
meğer çiçekler yoklar
o beyaz kır çiçeğini kuruttum elbet
kaçırır mıyım böyle bir antolojik fırsatı
sen de bunu biliyordun
ben seni hiç aramam
sen de bunu bilirsin elbet
asıl felaket
kurusa da geveze bu çiçek
