her kafasını şişirip yalaklandığımda sarılıp yalayıp yuttuğum, bayramlarda kardeşimle ilk ben öpücem kavgasına malzeme olan elleri... yetmişli yıllardan doksanlara kadar elinde çamaşırlarımızı sakız gibi yıkayan, sinirlendiğinde bi tas patatesi kafama atan, hastalığımda bir ay boyunca hastane odalarında başımı okşamaktan bıkmayan sevgi dolu güzel elleri... geçen gün dikkat ettimde leke dolmuş... emeğin, şefkatin, karşılıksız sevginin en temiz lekeleri... çok dokundu...
