Dün kardeşimin okuluna gittim ondan habersiz. Otobüse bindim her zaman ki gibi en arka beşlinin cam kenarına oturdum, nprmalde kulaklığımı takıp ya duygusal müzikler dinleyip kendimi kötü hissedecektim ya da böyle canlı müzikler dinleyecektim. Baktım kulaklığımı unutmuşum bende şarkı dinleyemedim baktım izmit ayaklarımın altında biraz izleyim dedim. Güzel gözüküyordu. Sonra dönerken otobüse bindiğimde baktım küçücük minnacık çocuklar bebekler. Kaptırmışım kendimi onları izliyor anlamaya çalışıyorum. Bir tane genç bir kıza sevdiğini söylüyor. O küçük kız gülümsüyor. Sonra düşündüm işte sınıfta az montumu sevdiğim kızın montunun üstüne asmamıştım.. Her şeyden habersiz çocukluğunu yaşıyorlardı, bir tanesini büyük göstermeye çalışıyordu hayır diyordu 11 değil 12 yaşındayım diyordu. Ah be çocuk büyüdüğünde küfredeceksin. Artık öyle tatlı yaşayamayacaksın. Okuldan çıktığında mahallene gidip top oynayamayacaksın. Kardeşinle tartışamayacak kuzenlerinle kavga edemeyecek özür dileyemeyeceksin. En kötüsü de öyle sevemeyeceksin sevdiğin kızı. Tertemiz olmayacaksın. Her şey üstüne üstüne gelecek. Sıkılacaksın. Ne bileyim itiraf etmeliyim imrendim özendim onlara herşeyimi veririm şimdi o günlere dönmek için..
