pier lotideki her cafede "uludağ sözlük zirvesi burda mı?" diye kendimi afişe etmek zorunda kaldığım; sonunda sesimi duyan bir kızın cool bir edayla "uludağ mı?" demesiyle endoplazmikbirkulum olduğunu öğrendiğim yazarla biraz lafladıktan sonra "e, hadi bulalım bari" dediğimiz ve en sonunda hidayete erebildiğimiz zirve.
pier loti tepesindeyken ayrılanlar oldu, sabredenler kayıkla karşıya geçti, gemiden bozma cafede ceplerindeki tüm parayı gözden çıkarıp bulabildikleri en ucuz şeye hücum etti *, bir türlü üniversite tavlası oynanamadı, ama çok güzel bir zirveydi.
en kötü zirvemiz böyle olsun!!
