--spoiler--
kötü bir bağımsız sinema ürünü olmasa da gene de uzun tutulmuş sahneleriyle yer yer sıkan ve en mühimi de başından sonunu algılayabildiğimiz bir film gerçek sevgili. özellikle lars'ın geçmiş sıkıntıları ve yalnızlığı içselleştirmesi sonucu (burada abisi ve yengesinin birbirlerine zamana ayırdıkça onu yalnızlığa ittiklerini düşünmeleri) bianca'yla olan birlikteliğinde çevrenin de bu ilişkiyi saçma bulmayıp rasyonellikten ışın hızıyla uzak bir tavır takınıp ilişkiye sahip çıkmaları nahoştu. kilise sahnelerinde derin bir buhran içinde arada karnıma giren ağrıların hesabını yaptım. neyse ki bu sahneleri filmin önüne koymayıp lars'ın sorunlu ruh hali daha ilgimi çekti. sanırım bunda da gosling'e çok şey borçluyum. lars'ın bianca'yla didişmeye başlaması ve margo'nun lars'a yeşil ışık yakmaları beklenen son'u yarattı. lars, margo'nun kendisine olan ilgisini fark etmeye başladığı sahneler de önce bianca'yı aldatamam derken sonraları bianca üzerinden yarattığı dünyanın anlamsızlığına inanmaya başladı. onu öldürmek aslında kendi dünyasının da sağlıklı bir şekilde yeniden başlaması manasını taşıyordu. bianca'yı kendisi öldürmüştü ve artık margo'ya zaman ayırabilirdi. şu bahse konu olan alt metin ve oldukça iyi sayılabilecek gosling performansına rağmen film bölüm bölüm akmıyor.
--spoiler--
başarısız değil ama başarılı da değil. zaman kaybı diyemem ama oturup izleyin de diyemem gerçek sevgili'yi. gene de bir ürün bağımsızsa bir şekilde kendisini izletiyor diyebilmek daha doğru sanırım. tabii bunu söyleyenin bağımsız sinema'ya düşkünlüğü de malum.
