Yüzümde bir gülümseme,
Etrafımda mutlu insanlar
ve kan damlaları var.
sebepsizim.
Yerimde sayıyorum sanki böyle anlarda,
-ya da bana öyle geliyor.
Bir zamanlar hüznün bir gelip
bir daha hiç gitmediği gibi..
Ben öyle sanmıştım belki de...
Şimdiki sahte mutluluğuma değişmiştim
acı dolu kelimelerimi...
- ve şimdi neden yaşadığımı bile bilmez bir halde,
göç ediyorum
bir şehirden bir başka şehire.
Oysa "kırmızı makine"
-yerinde sayıyor gibi!
Nasıl bir medcezir
benimkisi?
Bir sonbahardayken,
ya da bir keder kuşatması sonrası
yüreğimi kanatırken
bir can pazarında,
bir turnanın kanadında
özgür yolculuklar düşlüyorum
ve mavi...
Ama bir yolculuğa tam çıkmışken
Yani defteri, kağıdı
ve sol yanımdaki bir divit kalemi
tam bırakmışken
ve toplamışken her şeyimi
- yere yayılan ellerimi, ruhumu
ve pul pul dökülen yüzümü -
geride bıraktıklarımı özlüyorum.
oysa görmüyorlar
bendeki yenilgiyi.
