bir geceydi, tek ağırlığım yorganim. pencere açık, sehpa da bir kac yarim sondurulmus sigara, icerisi duman alti.. bugun kis gibi buralar, soğuk ve sessiz bir de yildizlari göremiyorum artik. mutsuz olunca herkes mi terk eder, meselâ yildizlar bile. bu gece bir şeyler eksik. basucumda olmayan bir bardak sus sestellerimin bastirilmis cigliklarina inat yok orada, aci aci yutkunan insanin zehrini bir yudum su yok edebilir mi? bu gece boş, kitaplarim bile bakmıyor yüzüme, ne hoş değil mi? şiirler hala mirildaniyor sehrin 4 bir yaninda. hayat merdivenlerinden yavas yavas çıkmanın tadini yaşıyor bir genç kız ve dahasi bir bebek o masumiyetine boyanmış haliyle ağlıyor gece boyu. peki ya sen diyorum kendime! yillanmis sarap tabiri caizse hep acilarinla mi yasayacaksin, ya da sadece rol mu yapacaksin? hayir, bugün günlerden hissetmek. zehrin en dayanilmaz halini kalbime dagliyorlarmis gibi hissetmek. sabah olunca biteceğini bildiğim acilarla neden bogustugumu bile bilmiyorum. kimseyi sevmiyorum ve birilerini sevmeye ihtiyacim var hayat! sevgisizlikten değil duygusuzluktan öleceğim. bunun yanında yasattigin mutsuzlugun tadi şeker gibi, anla artik..
