Gördüm ki bir insanı başkaları tarafından düşünülüyor ve seviliyor olmak fazlasıyla mutlu ediyormuş.
Sevinçlerini ve üzüntülerini önemsediğim her insan aynı duyguyu besliyormuş ya bana, gayrı bana ölüm yok.
Sıradan bir mesajlaşma sırasında 1 senedir görmediğim arkadaşım bile zülo sen neden keyifsizsin diyor ki gayet de normal konuşuyorum. Böyle tanımış beni.
Ya da nasılsın ne oldu o iş diyemediğinden saçma saçma sorular soranlar bir türlü sonuçların nasıl diye soramayan arkadaşlar.
Çok uzaklarda olup da, mesela Fransa da, sabahın kör saatinde aklımdasın diye mesaj atanlar,
Bir başkası ne getireyim sana dediğinde magnet ve şarap istediğim arkadaşımın şu an öyle bir haldeyim ki zülo sana Eyfeli söküp getiresim var demesi.
Cuma günü Ankara da olacak olmak. Ve hatta Cuma günü işe gitmeyecek olmak. Mesainin kısa bir süre içinde bitecek olması bu sebeplerden bir kısmı.
Sevilmek güzel şey. Ve ben olmak istediğim yere gelmişim ne güzel.
