nasreddin hoca birgün çok şiddetli yağmur yağarken pencereden dışarıya bakıp kaçışan insanları izliyormuş. kaçışan adamlardan biri nasreddin hocanın balkonunun altına gelmiş yağmurdan korunmak için. hoca hiddetle sormuş; "yağmur allah'ın rahmetidir, rahmetten kaçılır mı?" adam "öyle mi hocaaam" diyip yavaş yavaş yağmur altında dolanmaya başlamış. 1 hafta kadar sonra bu sefer yağmura yakalanan hoca'dır ve fıkra ya gider o adamın balkonunun altına sığınır. adam sinsi sinsi gülerek hoca'ya; "hocam bana rahmetten kaçma dediniz ama şimdi de siz kaçıyorsunuz" der. ee nasreddin hoca bu, durur mu?; ben rahmetten kaçmıyorum ey zındık, rahmete basmamak için çabalıyorum.
