Oturmamış, kabul görmemiş kişilikler kabaresi. Kimse kusura bakmasın. Milyonlarca insanın karşısına dikilip kişiliğini ifşa etme cüretini gösterenler müstehak bu tanımlama. Orda çıkıp bir şeyleri tartışmak, bir şeyleri anlatmaya çalışmak, pijamalı haliyle göz zevklerini bertaraf etmek, can sıkmak, acziyetle mide bulandırmak ne kadar etik? Varın siz düşünün.
inanmıyorum, ayakları yere sağlam basmış, çevresi tarafından mutlak kabul görüp, kendi doğrularını anlatabilmiş, dinlenmiş, yeri geldiğinde işte budur abi dedirtebilmiş insanların bu türlü komedyaların başrol oyuncuları olabileceğini. 3.sınıf dünya insanlarının harcı kanımca, afişe edilmiş hayatların vazgeçilmez neferleri olmak. Tuvaletin içinde kamera olup olmaması bir şeyi değiştirmiyor. Sıçmaya gittiğini herkes algıladıktan sonra zaten kameranın bir ehemmiyeti de kalmıyor. Ya da orda hayata dair çıkarımlarını kameralara kaçamak bakışların gölgesinde anlatmaya çalışmak. Diyorum ya komedya. Aslında daha da kötüsü kocaman bir tragedyanın kahramanları şu anda o evin içindekiler.
Ama inanıyorum ki herkes hak ettiğini, gönülden istediğini yaşıyor bu hayatta. Üstad mevlananın sözünde olduğu gibi; neyi arıyorsan sen osun. Vaziyet bundan ibaret. Kalitesiz bir yaşam arzuluyorsa zatı muhteremler bırakalım onların olsun. Ben hayatı bu denli beyhude uğraşlarla geçirmemeye gayret ediyorum. 5 yaşındaki bir çocukla üç ay bir arada durmayı tercih ederim hayatımı transparan kılmamak pahasına. Emin olun ki çok daha fazla şey öğrenir insan, yalan suretlerin, münafık gülücüklerin riyasından uzakta.
