"..arabada beş onbeş hoşuma da giderse, bedavee... " diye süregelen gudik şarkı.
sanıyorum ankaralı bir büyüğümüz söylüyordu, hemşehrim olan ayrıca. *
ankaralı halk ozanları(!) böyledir işte,
insan allak bullak olur onları dinlerken..
mesela radiohead dinlerken içime işleyen o tuhaf hissi başka bir tek ankaralı namık'ta bulabiliyorum.
neden bilmem..
