bir dönem çok hastalandım, iki hafta kadar yatmak zorunda kaldım sürekli evdeyim, televizyonun olduğu odaya bir yatak kurdular, yatıyorum.
ilaçların etkisiyle bitkinim ve çok mutsuzum öyle ki reklamlarda biri yumurta kırdı ben hüngür hüngür ağlamaya başladım çünkü o yumurtayı bile kırabilecek takatim yoktu. aradan zaman geçti çok iyi bir şekilde tedaviye cevap verdim ama ayağa kalkmamam gerekiyormuş, dinlemedim raporu falan işe gitmek için çıktım evden, annem babam durağa kadar gelmek istedilerse de ben istemedim yavaş yavaş durağa gittim her sabah önümden geçen simitçi geçti önümden, işte o zaman hayata dair umutlarım yeşerdi, simit kokusu beni o güne götürüyor ve umutlandırıyor.
