Bazen yolda yürürken bir kedi köpek fark edip duruyorum. genelde mahallenin hayvanları ve çok sevilmiyorlar insanlar korkuyor çünkü. gidiyorum sakince başını okşuyorum kedi yada köpeğin. ikimiz de sessiziz. ikimizin de içi soyut. ikimizde bulunduğumuz durumdan hoşnutuz. hoşnut olmasak kaçar gideriz. ve o zaman doğa ile ne kadar uyumlu olduğumu fark edip anlam aramayı bırakıyorum. sadece hayatın anlamını arayacağım diye dibimde ki hayatı kaçırmak yerine fark etmekle yetiniyorum. (aslında ölüm başlığına bir entry girip uyuyacaktım. daha sonra ya uyanamazsam ölürsem en son ne yazdığıma bakarlar gazetelere "hissetmiş bu" diye manşet oluyorum diye bu başlığa geldim ve gidiyorum)
